Nieuwe topfictie op Canvas: Normal People – Gewoon de liefde

Net als de voorbije jaren trakteert Canvas de kijkers tijdens de kerstvakantie op een topserie. Na Big Little Lies en My Brilliant Friend is dat dit jaar Normal People, een bitterzoet liefdesverhaal gebaseerd op de gelijknamige bestseller van millennial-boegbeeld Sally Rooney. Normal People is een hedendaagse ‘Romeo & Julia’ over twee jonge mensen met een verschillende sociale achtergrond die worstelen met het leven en de liefde tijdens hun laatste jaar van de middelbare school en het eerste aan de universiteit.

De reeks van Hulu en BBC wordt alom geprezen voor haar sterke scenario, de bevlogen vertolkingen, de subtiele regie, de esthetische productie en de gedurfde sensualiteit. Ze werd genomineerd voor vier Emmy Awards en twee Golden Globes, en hoofdrolspeler Paul Mescal won een Bafta Award.

Normal People vertelt een herkenbaar verhaal voor jongeren van nu, maar ook voor iedereen die ooit jong en verliefd is geweest. De reeks telt 12 afleveringen van 30 minuten en is zowel geschikt om in zulke kortere brokjes te bekijken als in ruimere porties van een aantal afleveringen.

Normal People: vanaf dinsdag 28 december om 22.15 u. op Canvas (telkens drie afleveringen op dinsdag en donderdag in de kerstvakantie) en meteen integraal op VRT NU.

Af en aan

Connell Waldron (Paul Mescal) en Marianne Sheridan (Daisy Edgar-Jones) zitten in hun laatste jaar van het middelbaar in een stadje aan de Ierse westkust. Connell is een sportieve en intelligente gast met veel vrienden op school. Ook Marianne is knap en intelligent, maar de andere leerlingen vinden haar afstandelijk en hautain, wellicht omdat ze van rijke afkomst is. Ze wordt dan ook vaak gepest. Op een dag gaat Connell zijn moeder Lorraine (Sarah Greene) oppikken bij Marianne thuis, waar ze poetsvrouw is. Dan gebeurt er iets wat geen van beiden had verwacht: een vonk slaat over en Connell en Marianne worden verliefd.

Ze vormen een koppel, maar besluiten hun prille relatie geheim te houden uit angst voor de reacties van hun omgeving. Dat zorgt voor complicaties, argwaan en uiteindelijk ook voor spanningen tussen hen beiden. Marianne verlaat de school, maar het jaar daarop kruisen ze elkaars pad opnieuw, in het befaamde Trinity College in Dublin. Deze keer in het Connell die zich niet thuis voelt in dit rijkeluismilieu. Marianne heeft een andere vriend. Ook Connell begint een nieuwe relatie. Maar de aantrekkingskracht blijft, ook wanneer ze elkaar later telkens weer ontmoeten, of dat nu tijdens een vakantie in het zomerse Italië is of in het besneeuwde Zweden, waar Marianne een jaar gaat studeren.

De eerste grote liefde

Het verhaal van Connell en Marianne is op zich niet zo bijzonder, zoals de titel van boek en reeks het ook aangeeft. Het zijn gewone jonge mensen die voor het eerst echt verliefd worden. Maar zo’n eerste liefde is natuurlijk nooit gewoon. En dat gevoel weet Normal People bijzonder goed te vangen. De grote emoties, het intense verlangen, de overtuiging van Connell en Marianne dat hun liefde eeuwig zal duren, maar tegelijk ook de onzekerheid, de twijfel en het immense verdriet wanneer het dan toch tot een breuk komt. En de vlam die zelfs dan nog blijft flakkeren en weer oplaait wanneer ze elkaar later opnieuw ontmoeten. ​

Een oud verhaal voor een nieuwe generatie

Het is een verhaal dat bij vele mensen een gevoelige snaar raakt. Zeker als het zo goed verteld wordt als in Normal People. De reeks is gebaseerd op de gelijknamige succesroman van Sally Rooney (2018), waarvan wereldwijd meer dan een miljoen exemplaren werden verkocht. Het boek kreeg veel lof voor de manier waarop het de gevoelswereld van de millennials capteert, een generatie waarvan Rooney (° 1991) zelf een literair uithangbord is geworden. Normal People werd ooit ‘de Salinger voor de Snapchat-generatie’ genoemd, een verwijzing naar de impact die de roman The Catcher in the Rye van J.D. Salinger had bij jongeren in de jaren ’50.

Ook de verfilming kan op veel bijval rekenen met zijn intelligente scenario (mee geschreven door Rooney) en doeltreffende dialogen, de geweldige vertolkingen, vooral van de jonge hoofdacteurs Paul Mescal en Daisy Edgar-Jones en de knappe regie. Er wordt heel wat afgevrijd in de reeks – een Britse krant berekende dat de reeks 41 minuten seksscènes bevat – maar dat wordt op een ongedwongen en natuurlijke manier in beeld gebracht. Het gebruik van close-ups zorgt voor intimiteit en betrokkenheid. Hartstochtelijk, hartverscheurend en hartverwarmend, dat is Normal People.

“A love story that gets so close to the real deal that a viewer becomes as besotted as the lovers themselves. It’s one of the best works of TV I’ve watched so far this year.”
​The Washington Post

“Something uncannily smart, sophisticated and seductively melancholic.”
​Wall Street Journal

“De serie ‘Normal People’ is al net zo hartverscheurend als het boek van Sally Rooney.”
​Humo

“Een van de beste series van dit moment. Het is net zo’n sensatie als het gelijknamige boek van de Ierse Sally Rooney waarop het is gebaseerd.”
​VPRO-Gids