4 documentaires van 7 minuten per aflevering, inhoudelijk en vormelijk heel verscheiden, gemaakt door een al even bont gezelschap van regisseurs en met als rode draad de fascinatie van de makers voor hun onderwerp. Dat is 4 x 7 in een notendop

In de derde aflevering vertelt Nathalie Basteyns in de autobiografische documentaire Lopen is zo leuk, Masj hoe het is om als vrouw van 1m70 de wereld vanuit een rolstoel te moeten bekijken vanop een meter.

De Vlaams-Roemeense cineaste Teodora Mihai maakte met Alice speciaal voor 4 x 7 een vervolg op haar internationaal gelauwerde documentaire Waiting for August.

Jan De Schutter portretteert in Joie de vivre een levenslustige kunstenares van 93.

En Joris Vermost vertelt in De coup die niet doorging een onwaarschijnlijk verhaal over plannen voor een Indonesische staatsgreep die werden beraamd in zijn eigen straat. 

Zondag 12 november om 22.00 u. op Canvas en vrtnu.be.

4 x 7 is een initiatief van Canvas en productiehuis De Chinezen, met de steun van het Vlaams Audiovisueel Fonds.

Nathalie Basteyns – Lopen is zo leuk, Masj

Regisseur Nathalie Basteyns zit in een rolstoel door de ziekte MS. En daar heeft ze haar documentaire over gemaakt: “Ik zit al vier jaar in een rolstoel, en dat is eigenlijk te wijten aan de kloteziekte MS. Het meest bizarre is eigenlijk dat mijn perspectief serieus veranderd is. Figuurlijk, maar vooral letterlijk. Ik zit nu op een meter, en vroeger stond ik op een 1m76. Ik was daar wel fier op, dat ik nogal groot was. Dit verhaal wil ik vertellen om te zeggen dat ik die rolstoel wel aanvaard heb maar mijn wereldbeeld dat verlaagd is, dat kan ik nog altijd niet aanvaarden. Dat gevoel wil ik overbrengen.”

Nathalie Basteyns begon na haar studies te werken voor reportagemagazines zoals Napels zien, Bal Mondial en Belga Sport. De voorbije jaren regisseerde ze fictiereeksen als Clan, Beau Séjour en Chaussée D’Amour. Haar recentste fictieproject is de langspeelfilm Façades die binnenkort in de bioscoop te zien is. Voor 4x7 keert Nathalie echter terug naar haar vroegere reportagewerk, en koos ze zichzelf als onderwerp...

Teodora Mihai - Alice

Teodora Mihai vluchtte toen ze acht jaar was samen met haar ouders weg uit Roemenië om zich in Antwerpen te vestigen. Van haar vader erfde ze de passie voor film en fotografie. Maar Roemenië liet haar en haar werk nooit echt los. In 2014 maakte ze de internationaal bekroonde documentaire Waiting for August over het minderjarige Roemeense meisje Georgina. Zij zorgt voor haar zes broers en zussen terwijl haar moeder ver weg in Italië de kost verdient.

Teodora keerde voor 4 x 7 terug naar de familie en ontdekte een nieuw bijzonder verhaal:  Na Waiting for August bleef ik eigenlijk met de vraag zitten hoe deze kinderen het verder zouden redden, welke toekomst er voor hen is weggelegd. Ik beloofde aan mezelf en aan hen dat ik hen verder zou blijven opvolgen. Het is eigenlijk het jongste zusje van de bende, Alice, dat mij het meeste verraste door een heel moedige manier te vinden om een toekomst voor zichzelf uit te bouwen.

Jan De Schutter – Joie de vivre

Jan De Schutter, beter bekend als zijn alter ego Diva Benini, werd geboren in het Kempense Herentals, en kwam later in Leuven terecht om er readaptiewetenschappen te studeren. Daarmee hielp hij jongeren hun weg te vinden in de maatschappij. Maar Jan bewandelde al snel nieuwe paden. Zo kwam hij in de kunstensector terecht waar hij onder andere ‘pornografische kantkloswerken’ maakte. En hij startte samen met enkele vrienden het videoproductiehuisje “French 8” op. Met die bende ongeregeld maakte hij zijn korte docu Joie de Vivre,  een portret van een kunstenares die het eeuwige leven lijkt te bezitten…

Jan De Schutter: “Ik kwam Lutgart Demeyer tegen op een rommelmarkt in Antwerpen waar ze op zoek was naar onderdelen voor een nieuw kunstwerk. Lutgart is 93 jaar, keramiste bij de expo G58 en ze gaat bewust solitair door het leven. Ze maakt geen kunst om er rijk van te worden. Haar leeftijd verraadt de joie de vivre waarmee ze door het leven gaat. Ze kan verwonderd zijn door de vorm van een ajuin, de kleur van een babypop,… en het is net dat soort vreugde die ze vindt in eenvoudige zaken die mij inspireerde om deze documentaire te maken. Voor een kunstenaar als ikzelf is zij een lichtend voorbeeld.”

Joris Vermost – De coup die niet doorging

Joris Vermost groeide op met een notoir gezin in zijn straat. De vader van het gezin plande met enkele anderen rond 1944 een coup in Indonesië. Ze hadden een heel complot klaar en gingen ervan uit dat ze hun eigen munt nodig hadden voor na de overwinning. De documentaire, in de vorm van een Z/W-reconstructie, toont het productieproces van de munt en de mislukte coup. President Soekarno was hun namelijk voor en hun poging tot een coup bleef uit…

Joris Vermost begon in 1996 voor VRT te werken als bedenker en regisseur van promotietrailers en komische sketches. Enkele jaren later ging hij wetenschappelijke documentaires maken: over bionica, over HIV resistente prostituees, over gigantische meteorieten én over Antarctica. Daarnaast maakt Joris luisterspelen en pleegt hij wel eens experimentele kunst waarmee hij tot in het nationaal museum van Moskou is geraakt. Voor zijn 7 minuten liet hij de wetenschappen even links liggen en dook hij de geschiedenis in. En wel nog in zijn eigen straat…

Kort en goed

4 X 7 brengt documentaires over onderwerpen die de makers nauw aan het hart liggen. Het zijn telkens dwingende verhalen die de regisseurs om een of andere reden moéten vertellen. Het gaat over dingen die hen intrigeren, ontroeren, inspireren of ergeren. De vorm waarin die verhalen worden verteld is documentair, maar zonder vast format.

Zo worden die korte verhalen telkens een expressie van de makers zelf, van hun verhaal én hun manier van vertellen. Elke maker krijgt maar één kans om een documentaire te maken voor 4 x 7. Het zijn allemaal andere namen dan in de vorige reeksen. Het moet dus meteen goed zijn, én kort. Zo'n 7 minuten-documentaire biedt een regisseur de mogelijkheid zich als maker te onderscheiden. In de beperking toont zich ten slotte de meester.

Elk verhaal wordt voorafgegaan door een korte inleiding door de makers zelf, waarin ze aangeven waarom ze deze film moesten maken. Die inleiding verduidelijkt hun motivatie en zorgt voor een snelle omkadering van het verhaal.

Diversiteit

Er zijn zeven nieuwe afleveringen met in totaal dus 28 documentaires van evenveel regisseurs. De diversiteit die daaruit voortvloeit, vormt mee de kracht van het programma.

In de achtste aflevering mogen Bent Van Looy, Alicja Gescinska, Michaël Pas en Kathleen Cools hun persoonlijke keuze maken uit die 28 nieuwe documentaires.

Voor Canvas is 4 x 7 een gelegenheid om het enorme potentieel aan audiovisueel talent in Vlaanderen te laten floreren: zowel mannelijke als vrouwelijke reporters, autochtoon of allochtoon, met aandacht voor gevestigde waarden en aanstormend talent. Het is dé manier om het documentaire genre op een permanente manier in het daglicht te stellen.

Canvas.be

De vier reportages samen vormen het wekelijkse magazine, als geheel te zien op Canvas en vrtnu.be. Daarnaast krijgen de afzonderlijke documentaires een plaats in het online-luik op canvas.be. Daar zijn alle reportages samengebracht, ook die van de eerste twee reeksen. Je kan ze opzoeken en (her)bekijken op titel en op datum.