Het leven in kleur - Aflevering 5

In de laatste aflevering van Het leven in kleur luistert Karine naar openhartige verhalen over sluimerracisme en micro-agressies. Vaak is racisme heel subtiel, bijna onzichtbaar, zelfs zonder slechte intenties, maar daarom niet minder schadelijk. 

Luc, die over zichzelf zegt dat hij de ‘racisme-loterij gewonnen heeft’, omdat volgens hem zwarte mensen veel meer en zwaarder racisme meemaken dan mensen van Aziatische afkomst: ‘Sluimerracisme is een groot probleem, maar de wetenschap dat het bestaat is ook de oplossing.’  Luc vertrouwt Karine toe dat hij zelf ook racistische denkpatronen had die hij achteraf pas kon toegeven: ‘Ik ben een heel harde pestkop geweest, omdat ik schrik had dat ze mij gingen pesten. Voor mij was er een soort pest-ladder: hoe hoger je erop klimt, hoe minder aandacht je naar jezelf trekt.’

Karine vraagt zich af of racisme wel enkel een probleem is van gekleurde mensen. Zo komt ze onder andere terecht bij Inge, de vrouw van oud-Ketnetgezicht Eric Baranyanka en Jean-Benoit, de beste vriend van Mounir, die allebei worstelen met hun rol als witte omstander. 

Jean-Benoit: ‘We hebben veel meegemaakt samen en nu ik er achteraf op terugblik, stel ik me de vraag: hebben wij als witte vrienden altijd goed gereageerd? Er wordt vaak gezegd: “Be the better man. Negeer het.” Maar achteraf gezien is dat niet zo slim. In feite was het aan ons om de confrontatie aan te gaan en te zeggen: “Kerel, wat je nu doet of zegt, is echt niet oké.”’ 

Ondertussen is Karine moeder geworden. Ze blikt met haar partner terug op de ongemakkelijke gesprekken die ze met tientallen mensen uit heel Vlaanderen heeft gevoerd. Ze stellen ze zich de vraag of racisme iets van alle mensen en van alle tijden is en hoe we er ooit vanaf kunnen geraken. 

Luc heeft een theorie over een mogelijke oplossing, maar die zal veel inspanningen vergen van ons allemaal ...