Het leven in kleur - Aflevering 2
'Ik wil niet dat mijn zoon meemaakt wat jij hebt meegemaakt’
Racisme kent vele vormen en gedaantes, maar de meest opvallende zijn verbaal en fysiek racistisch geweld. Vooral jongens krijgen met dat laatste te maken, dus Karine maakt zich zorgen voor haar toekomstige zoon.
Ze had al heftige verhalen gehoord van haar eigen broers, en ook uit de gesprekken in deze aflevering blijkt dat de impact van racistisch geweld echt enorm is.
Naima Charkaoui, mensenrechtenexperte: ‘In sommige gevallen is er sprake van trauma, zeker bij heftige gebeurtenissen, maar ook bij herhaalde, relatief kleine gebeurtenissen. Het is belangrijk voor andere mensen om dat te begrijpen, omdat soms een ogenschijnlijk kleine trigger een heel heftige reactie kan uitlokken, omdat die doet denken aan het trauma.’ In het gesprek met Joël ondervindt Karine dat aan den lijve.
Ama Kissi, Dr. in de Klinische Psychologie: ‘Mensen beseffen niet altijd wat de negatieve gevolgen van racisme kunnen zijn voor zichzelf. Ik denk dat heel veel mensen bijvoorbeeld niet beseffen dat racisme echt kan leiden tot posttraumatische stressstoornissen. Dat het de kans vergroot op hartaandoeningen. Dat veelvuldig blootgesteld worden aan racisme wanneer je zwanger bent een negatieve invloed kan hebben op je foetus. Dat zijn allemaal zaken die mensen niet weten. Het is echt tijd dat we die zaken gaan erkennen, en dat mensen de hulp kunnen vragen en krijgen die ze nodig hebben.’
Met Yassine praat Karine onder andere over de gevolgen van vooroordelen en stereotypering. Hij herinnert zich dat hij ooit aan een leerkracht vroeg: ‘Waarom zit ik hier? Ik ga toch geen werk vinden. Wie gaat mij aannemen? Ik beland toch in de gevangenis.’ Yassine was er als kind van overtuigd dat dat zijn toekomst was. Omdat zijn omgeving hem zo zag. Hij wèrd het stereotype.
Naima Charkaoui, mensenrechtenexperte: ‘Stereotypen en vooroordelen drukken een verwachting uit. “Van iemand als jij verwacht ik dat die een crimineel zou worden.” En mensen zijn heel erg geneigd - zelfs als ze het schandalig vinden dat iemand zoiets over hen zegt - om zich toch aan te passen aan die verwachting, om die verwachting in te vullen. Soms gaat dat heel ver en wordt het een echte self-fulfilling prophecy. Gelukkig niet altijd. Maar vooroordelen en stereotypen zijn heel krachtig. Zeker voor kinderen en jongeren, die alles nog veel spontaner binnen nemen en er misschien niet zo kritisch tegenover staan.’
Anne Stroobants