Alleen Elvis blijft bestaan: wie zijn de gasten in de nieuwe reeks?

Alleen Elvis blijft bestaan is en blijft een vaste waarde op Canvas. Ook dit najaar vult Thomas Vanderveken zijn indrukwekkende gastenlijst verder aan. Tien boeiende mensen delen de meest prikkelende, schokkende en ontroerende beeldfragmenten uit hun leven. Ze vertellen wat hen motiveert en fascineert, hoe hun verleden hun heden bepaalde en welke richting ze verder uit willen.

Tien creatieve, eigenzinnige stemmen. Ze maken muziek, films en theaterstukken. Ze schrijven kritische stukken over religie, mensenrechten en de toekomst van ons land. Sommigen van hen hebben al verschillende levens achter de rug en wisselden al eens bruusk van richting. Anderen werken al jaren gestaag naar hetzelfde doel toe.

Tien zaterdagavonden lang lopen we een stukje van hun parcours mee. 

Van zaterdag 13 oktober omstreeks 22.00 u. op Canvas en VRT NU.

Dit zijn de gasten van de nieuwe reeks :

• Zaterdag 13 oktober: muzikant, producer en schrijver Frank Vander Linden
• Zaterdag 20 oktober: voormalig journaliste, opiniemaker en barones Mia Doornaert
• Zaterdag 27 oktober: Vlaams bouwmeester Leo Van Broeck
• Zaterdag 3 november: cineaste Fien Troch
• Zaterdag 10 november: acteur en schrijver Johan Heldenbergh
• Zaterdag 17 november: imam Khalid Benhaddou
• Zaterdag 24 november: topmanager Sophie Dutordoir
• Zaterdag 1 december: politica, auteur en activiste Assita Kanko
• Zaterdag 8 december: technologie-ondernemer en auteur Peter Hinssen
• Zaterdag 15 december: schrijver Jeroen Olyslaegers

Meer informatie hieronder.

Voor een interview met Thomas Vanderveken: interviews@vrt.be

Aflevering 1: Frank Vander Linden
​zaterdag 13 oktober

Het nieuwe seizoen van Alleen Elvis blijft bestaan opent met een bijzondere man. Een muzikant die zo veel meer is dan De Mens. Als zijn staat van dienst iets bewijst, is het dat hij geen hokjesdenker is. Solo of in groep, de muziek van Frank Vander Linden raakt altijd.

Na zijn studies Communicatiewetenschappen wil Frank “iets met taal” gaan doen. Al snel start hij als journalist en muziekrecensent bij weekbladen Knack en Humo. In 1992 richt hij samen met Michel De Coster rockgroep De Mens op. Hun eerste single Dit is mijn huis vliegt meteen naar de top van De Afrekening en al snel volgt de eerste plaat: op De Mens staan hits als Irene en Jeroen Brouwers (schrijft een boek).

De Mens wordt een instituut in de Vlaamse muziekwereld. Tegelijkertijd speelt Frank in tal van gelegenheidsgroepen en schrijft hij nummers voor andere Nederlandstalige artiesten. Hij maakt en zoekt muziek voor TV-programma’s en creëert de soundtracks van verschillende documentaires, kortfilms en animatiefilms. Hij is producer, vertaalt liedjes naar het Nederlands en heeft al verschillende theaterteksten op zijn conto. Zijn leven en zijn muziek lopen nooit naast elkaar. Het einde van de relatie met de moeder van zijn kinderen echoot na op zijn recente soloplaat, Nachtwerk. 

Eén van zijn negen ultieme beeldfragmenten komt uit een Duitse TV show: The American Folk Blues Festival. Een diverse groep muzikanten, op tournee door Europa, brengt authentieke muziek in een bordkartonnen decor. In pre-YouTube-tijden waren dit soort programma’s een echte schatkist voor een jonge, hongerige tiener met een gitaar.

Aflevering 2: Mia Doornaert
​zaterdag 20 oktober

Op 20 oktober ontvangt Thomas in Alleen Elvis blijft bestaan een adellijke gast: barones en voormalig journaliste Mia Doornaert. Haar columns in De Standaard en uitspraken in De Afspraak zorgen vaak voor geanimeerde discussies en driftig getweet. Haar negen beeldfragmenten maken duidelijk dat ze naast internationale politiek nog veel andere passies heeft.

Mia Doornaert groeit op in een warm, katholiek gezin in Harelbeke. Klassieke muziek, nog altijd één van haar grote liefdes, krijgt thuis een plaats naast Elvis Presley. Van jongs af aan is Mia gefascineerd door taal en literatuur. Na haar studies klassieke filologie in Leuven, volgt een kandidatuur Oosterse Talen, met Arabisch als tweede taal. Ze studeert ook een jaar politieke wetenschappen voor ze op haar 24 start als journaliste bij de Standaard. Jarenlang is ze voorzitter van de Algemene Vereniging van Beroepsjournalisten van België (AVBB) en van de Internationale Federatie van Journalisten.

In haar lange carrière bij de krant verkent ze achtereenvolgens Frankrijk - ze volgt er Peter Vandermeersch op als correspondent - het Midden-Oosten en het Verre Oosten. Maar ze heeft net zo goed uitgesproken meningen over feminisme, de Islam en taalfouten.

Ze brengt beeldfragmenten mee die haar raken, door hun schoonheid maar ook vaak door hun scherpte. Zo is er een scène uit The Unbearable Lightness of Being, de verfilming van het boek van Milan Kundera. Een aangrijpend verhaal tegen een ongemeen boeiende politieke achtergrond en vooral: een verhaal dat nog niets van zijn relevantie heeft verloren. Wordt ongetwijfeld uitvoerig besproken, op Twitter en elders.

Aflevering 3: Leo Van Broeck
​zaterdag 27 oktober

Op 27 oktober is Vlaams Bouwmeester Leo Van Broeck te gast   Een “architecturaal kwalitatieve leefomgeving” creëren, dat is zijn missie. Een pittige denkoefening in dit paradijs voor lintbebouwing en verkavelingen. Geen toeval, wellicht, dat hij naast architectuur ook filosofie studeerde. 

Leo groeit op in een familie van handelaars: ze verkopen wild, gevogelte en delicatessen. Hij zal altijd een fijnproever blijven. Iemand die gretig leeft, in het besef dat er weinig zekerheden zijn in het leven. Een idealist, die het evenwicht zoekt tussen naïef dromen en realistische compromissen. 

Nadat hij in 1981 zijn diploma burgerlijk ingenieur-architect behaalt, start hij zijn eigen bureau. In de jaren '90 gaat hij doceren aan de KULeuven en richt hij “Stichting Stad en Architectuur” op. Hij zet zijn schouders mee onder het Vlaams Architectuurinstituut en heeft sinds 2007 een eigen architectenbureau: Bogdan & Van Broeck. Sinds 2016 is hij Vlaams Bouwmeester. “Een splinterbom”, zo omschrijft hij Vlaanderen. De tijd dat we allemaal ons eigen, grote perceel kunnen volbouwen om dan van daar het halve land door te pendelen is afgelopen. Die mentaliteit moet veranderen, in de eerste plaats voor het welzijn van onze planeet. “De toekomst zal stedelijk zijn of niet zijn”.

Leo kiest onder meer voor een fragment uit de film Ragtime van Milos Forman. Een film die hem als tiener toont hoe lelijk onrecht kan zijn. Een levenslang moreel engagement is geboren.

Aflevering 4: Fien Troch
​zaterdag 3 november

Thomas Vanderveken ontvangt vandaag een van de meest eigenzinnige stemmen in de Belgische filmwereld, een van de weinige sterke vrouwelijke stemmen ook. Na het internationale succes van Home, tot op het filmfestival van Venetië toe, neemt ze dit jaar de tijd om een nieuwe film te schrijven.

Als dochter van de bekroonde monteur Ludo Troch groeit Fien heel vanzelfsprekend op met film. Haar eerste droom is acteren, maar met de tijd begint ze ook de schoonheid van regisseren te zien. In 2000 studeert ze af aan Sint-Lukas in Brussel, waar ze nu zelf les geeft.

Haar eerste langspeelfilm, Een ander zijn geluk, begint met een verkeersongeluk waarbij een kind overlijdt. Het liefdesdrama Unspoken gaat over de plotse verdwijning van een jong meisje. Ook in Kid slaat het noodlot toe en Home tackelt de disconnectie tussen verschillende generaties en leefwerelden. De verhalen die Fien vertelt komen binnen en blijven hangen. Een luxe, vindt ze zelf, om in de war te zijn of gedegouteerd door fictie. Dat kunst dat met iemand kan doen. Ze vertrekt liever niet van een tot in de puntjes afgewerkt scenario en wil op de set soepel kunnen omspringen met suggesties van de cast, kleine magie en onverwachte wendingen. “Anders kan je er maar beter een boek van maken”.

De Frans-Zweedse film Au Hasard Balthazar uit 1966 gaat over het trieste leven van een mishandelde ezel. Een hele film over een melancholisch lastdier lijkt eentonig, maar de parallellen met het leven van de mensen om hem heen zijn kristalhelder. Fantastische cinema, in alle eenvoud, en die verdient een plaatsje tussen de ultieme beeldfragmenten van Fien Troch.

Aflevering 5: Johan Heldenbergh
​zaterdag 10 november

Op 10 november krijgt Alleen Elvis blijft bestaan een uitgesproken Gents tintje, wanneer acteur en schrijver Johan Heldenbergh te gast is. Hij nam dit jaar de fictieserie De twaalf op, toerde door Vlaanderen en Nederland met de theatermonoloog MARX en vond ook nog de tijd om te trouwen.

Wanneer hij als idealistische tiener naar de toneelschool trekt, snakt hij meer naar de filmset dan naar de planken. En wil hij liever maken dan spelen. In zijn stoutste dromen is hij Steven Spielberg. Maar gaandeweg komt de liefde voor theater toch, en hoe! In 2006 richt hij samen met Arne Sierens Compagnie Cecilia op. Hij bouwt een indrukwekkende carrière uit als acteur én schrijver, maar ook de filmwereld omarmt hem. Johan speelt een rol in heel veel belangrijke Belgische films: Any Way the Wind Blows, Steve + Sky, Ben X, Aanrijding in Moscou, De Helaasheid der Dingen en natuurlijk ook in 2012, The Broken Circle Breakdown. De film is de Belgische inzending voor de Oscars en sleept een nominatie voor beste buitenlandse film in de wacht. De Oscar zelf volgt niet, maar de film wint wel de César Award voor Beste Buitenlandse Film.

Ondanks het professionele succes gaat hij in 2013 door een diep dal. Zijn relatie met actrice Joke Devynck strandt en hij worstelt met een depressie. Langzaam maar zeker vindt hij opnieuw grond onder de voeten, zowel professioneel als privé. De laatste jaren speelt Johan Heldenbergh mee in verschillende internationale films, naast grote namen als Jessica Chastain.

Een van Johans negen beeldfragmenten komt uit 8 ½ van Fellini, een klassieker in de avant garde cinema over het gebrek aan inspiratie. Gelukkig voor Fellini, voor Johan én voor ons kunnen uit writer’s block de meest prachtige creaties ontstaan.

Aflevering 6: Khalid Benhaddou
​zaterdag 17 november

Deze week heeft Alleen Elvis blijft bestaan een bijzondere stem uit de islam te gast: Khalid Benhaddou is imam in de El Fath-moskee in Gent, voorzitter van het Platform Vlaamse Imams én auteur van het boek Is dit nu de Islam? - Hoe ik als moslim voor nieuwe tijden ga: rationeel, Europees en verzoenend. En hij is amper 30.

Khalids vader komt naar België als gastarbeider. Khalid groeit op in een traditioneel Marokkaans gezin met vijf broers en twee zussen. Hij is altijd een prima student, met een indrukwekkend goed geheugen. Als tiener stelt hij al kritische vragen, durft hij taboes te doorbreken en discussieert hij graag.

Na verschillende jaren islamstudies in Brussel is Khalid 18 wanneer hij voor het eerst gevraagd wordt om voor een publiek te praten. Hij heeft snel veel succes, maar zijn geest blijft zoekende. Het wordt zijn roeping om de brug te leggen tussen de Koran, die hij al sinds z’n 13de uit het hoofd kent, en de Europese maatschappij waarin hij opgroeit. Hij zoekt contact met andere islamkenners die in het buitenland studeerden en beseft dat hij nog maar een stukje van de lange en complexe islamgeschiedenis kent. Het is een doorstart in zijn parcours. Spiritualiteit is belangrijk, maar boven alles wil hij met een scherpe geest blijven kijken, blijven analyseren, blijven leren.  Hij houdt een warm pleidooi voor een ‘mondiale verlichting van de islam’, where east meets west. 

Eén van de beeldfragmenten die Khalid graag op zijn Elvis-lijstje zet, is een nummer van de Libanese zangeres Fairouz. Een absolute superster in de Arabische wereld, die mensen als geen ander verenigt.

Aflevering 7: Sophie Dutordoir
​zaterdag 24 november

Op 24 november ontvangt Thomas Sophie Dutordoir, ​ de grote baas van de NMBS. Een bedrijf waar iedereen een mening over heeft en dat ook het voorbije jaar vaak het mikpunt van kritiek was. Veel mensen zouden niet in haar schoenen willen staan. Maar zij durft. “Er passeren altijd treinen in het leven, maar je moet het lef en de zin hebben om er op te springen”.

Wanneer vader Dutordoir veel te jong overlijdt, voedt de moeder van Sophie haar en haar broers en zussen op met een duidelijke boodschap: werk hard, maar vergeet niet te genieten van het leven. Na een master Romaanse talen aan de Rijksuniversiteit Gent, studeert Sophie nog handels- en financiële wetenschappen en fiscaliteit aan de Brusselse EHSAL. Ze werkt jarenlang als adviseur op verschillende kabinetten. In 1990 maakt ze de overgang naar het bedrijfsleven en start ze bij Electrabel. Ze schopt het, na een korte uitstap naar Fluxys, uiteindelijk tot CEO. 

In 2013 volgt een stap die weinig mensen zien aankomen: Sophie neemt ontslag en opent een kleine winkel met Italiaanse delicatessen, Poppeia. Een fascinerende spoorwissel die haar zowel bewondering als ongeloof oplevert en waar ze naar eigen zeggen al dertig jaar over dagdroomde. Status of macht is niet haar drijfveer, nooit geweest. En toch. Eind 2016 wordt ze geselecteerd als nieuwe CEO van de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen. En ze zegt ja, met net zo veel overgave.

Sophie kiest voor een fragment van de bijzetting van Simone Veil omdat Veil voor haar een toonbeeld  is van moed, visie, klasse en zo veel meer.

Aflevering 8: Assita Kanko
​zaterdag 1 december

Assita Kanko is een vrouw die vol in het leven staat. Op haar 38ste is ze een succesvol politica, auteur en activiste. Ze legde een mooi politiek parcours af bij de Franstalige partij MR, maar actieve politiek is niet waar ze de komende jaren op wil focussen. In haar derde boek, dat bij het begin van de herfst uitkwam, geeft ze haar ervaring en kennis door aan vrouwen met ambitie.

Assita wordt in 1980 geboren in Burkina Faso, als oudste in een gezin met zes kinderen. Ze emigreert in 2001 naar Nederland en woont sinds 2004 in België. Stapje per stapje vindt ze haar weg in de politiek, als parlementair medewerker en daarna als kandidaat voor MR. Vandaag is ze de drijvende kracht achter Polin, een politieke incubator voor vrouwen met interesse in een politieke carrière.

Een van de meest ingrijpende gebeurtenissen in haar leven is bijzonder gruwelijk: op 5-jarige leeftijd wordt ze het slachtoffer van genitale verminking. Een “ritueel” waar vele miljoenen vrouwen wereldwijd het slachtoffer van zijn. Assita noemt het de ultieme fysieke onderwerping van de vrouw. Het voedt haar vuur als activiste: ze wil zich boven alles blijven inzetten voor vrouwenrechten - niet in het minst voor haar eigen dochter.

Een van de beeldfragmenten die ze kiest voor ​ Alleen Elvis komt uit een interview met auteur Simone De Beauvoir. Haar boek Le Deuxième Sexe maakt veel indruk op een nog erg jonge Assita. Dat een vrouw van de andere kant van de wereld problemen aankaart die zij herkent uit haar eigen leven, maakt haar duidelijk hoe wijdverspreid seksisme, discriminatie en misogynie zijn. Het boek steekt een lont aan die tot op vandaag blijft branden. 

Aflevering 9: Peter Hinssen
​zaterdag 8 december

In deze aflevering kijkt Thomas samen met zijn gast naar de toekomst. Technologie-ondernemer en auteur Peter Hinssen reist de wereld rond om lezingen te geven over de impact van technologie op de samenleving. Zelfs  de London Business School en  het Amerikaanse MIT vragen hem om hun studenten te komen toespreken. Alleen Elvis zet zich graag mee in dat rijtje.  

Peter zijn passie voor technologie komt niet uit de lucht gevallen. Hij ziet met eigen ogen hoe zijn vader, die buschauffeur is, na zijn werkuren zwoegt om zijn diploma burgerlijk ingenieur te halen. Wanneer hij de jonge Peter meeneemt naar een datacenter vol gigantische, zoemende computers maakt dat een onuitwisbare indruk. Wanneer Peter zes is, verhuist het hele gezin naar de Verenigde Staten. Op een mooie dag komt zijn vader thuis met een Osborne, de eerste draagbare computer. Peter raakt verslingerd aan programmeren.

Na zijn studies computerwetenschappen aan de Universiteit van Gent trekt Peter naar de Vlerick Business School. Hij richt al snel zijn eigen IT-bedrijf op, eCOM, dat hij na enkele jaren verkoopt. Het succes smaakt naar meer en intussen omschrijft hij zichzelf als een “serial entrepreneur”. Zijn meest recente project is Nexxwork, een bedrijf dat organisaties wil helpen om zich voor te bereiden op de toekomst. Verandering is spannend en zijn boodschap over wat ons te wachten staat, komt soms hard aan. Maar wie zijn kop in het zand steekt, die speelt pas echt met vuur.

Het leven is niet alleen aan de durvers, maar ook aan de mensen die anders en verder kijken dan de anderen. Een van Peters ultieme beeldfragmenten toont de ontploffing van de spaceshuttle Challenger amper een minuut na de lancering. Een schokkende technologische catastrofe die Peter in 1986 live op zijn TV-scherm ziet gebeuren. Zijn geloof in de onfeilbaarheid van de Amerikanen krijgt een eerste deuk.

Aflevering 10: Jeroen Olyslaegers
​zaterdag 15 december

Schrijver Jeroen Olyslaegers is de laatste gast van deze reeks. Vorig jaar werd hij vijftig, maar op veel vlakken beleeft hij zijn tweede jeugd. Met dank aan zijn literaire doorbraak bij het grote publiek, in Vlaanderen én in Nederland. Wil, het genuanceerde relaas van een Antwerpse hulpagent in de Tweede Wereldoorlog, haalde de shortlist van de Libris Literatuurprijs en won de Fintro Literatuurprijs en de F. Bordewijk-prijs. Dat deed deugd. ​ “Vroeger moest ik af en toe vechten om niet verbitterd te raken, nu zegt iedereen mij dat ik de hele tijd loop te stralen”.

“Hij heeft 'm te pakken, zijn Grote Roman”, jubelden de kranten. Na een postmoderne periode en een decennium waarin hij vooral in de theaterwereld actief was – met eigen stukken en bewerkingen – rijpte langzaam het idee voor een drieluik. Wij (2009), Winst (2012) en Wil (2017) zijn romans over identiteit, geheugen en moreel drijfzand.

Uitgerekend Jeroen Olyslaegers, een linkse activist met een wilde haardos, opvallende kralenkettingen en grote zilveren ringen, pende een aangrijpend verhaal neer over collaboratie dat over het hele politieke spectrum gesmaakt werd. En dat beschouwt hij zelf als het grootst mogelijke compliment. In een wereld met collectieve problemen – klimaatopwarming en armoede, om er maar enkele te noemen – is polarisatie alleen maar kostbaar tijdverlies.

Jeroen Olyslaegers is onlosmakelijk verbonden met Antwerpen. Hij werd geboren in Mortsel, groeide op in Kontich en studeerde Germaanse Talen “in ‘t stad”. Hij is in zijn columns en Facebook-posts niet mals voor het bestuur, maar koestert de stad zelf. Met woorden én met daden, zoals soepbedelingen en een "geefplein" voor speelgoed. In 2014 ontving Olyslaegers de Arkprijs van het Vrije Woord. De jury prees zijn "oprecht maatschappelijk engagement” en het feit dat hij “schrijnende maatschappelijke toestanden aan de kaak stelt". De ideale gesprekspartner om de kerstperiode mee in te gaan.