Cinema Canvas met nieuwe gastheer naar Leuven
Xander De Rycke presenteert drie topfilms in Hal 5 – vanaf woensdag 2 augustus
Een nieuwe maand, een nieuwe locatie, een nieuwe gastheer (Xander De Rycke), een nieuwe expert (Patrick Duynslaegher), drie nieuwe Bekende Filmfans en drie nieuwe topfilms. Maar verder blijft alles bij het oude in Cinema Canvas in Leuven: drie sfeervolle filmavonden in een bijzondere setting, meer bepaald Hal 5 in de vroegere Centrale werkplaatsen van de spoorwegen in Kessel-Lo. Ambiance gegarandeerd met een hapje en een drankje in het gezelschap van gelijkgestemde filmliefhebbers.
Comedian en filmoholic Xander De Rycke maakt in Leuven zijn debuut als gastheer van Cinema Canvas. Hij presenteert er drie straffe en heel diverse films, gekozen door bekende cinefielen:
- Woensdag 2 augustus: Donnie Darko - De keuze van Jonas Govaerts
- Donderdag 3 augustus: Casablanca - De keuze van Steven De Foer
- Vrijdag 4 augustus: Dog Day Afternoon - De keuze van Robin Pront
De gasten leiden hun keuzefilm telkens in, samen met Xander De Rycke en een andere filmexpert.
De film en het gesprek vooraf zijn ook te zien op Canvas en vrtnu.be.
De toegang is gratis, maar je moet wel reserveren via canvas.be. Er zijn nog enkele plaatsen vrij.
“Ik probeer telkens naar films te kijken vanuit een hoop dat het goed is. Open-mindedness is the key.”
Xander De Rycke
Xander De Rycke
In augustus lost Xander De Rycke (°1987) Michaël Pas af als host van Cinema Canvas. Xander De Rycke is stand-upcomedian, maar gaat ook graag zitten voor een goede film. Hij is nog geen 30, maar zit al ruim 10 jaar in het vak en gaf begin dit jaar de aftrap voor zijn vijfde theatershow: Quarter-Life Crisis. Zijn passie voor film blijkt onder meer uit zijn jaarlijkse voorstelling Xander De Rycke houdt het voor bekeken, de enige conference over televisie film in Vlaanderen.
Xander De Rycke: “Toen ik Jurassic Park voor het eerst zag, was dat de eerste keer dat ik oprecht filmmagie op het witte doek zag. Het was fantastisch in de originele betekenis van het woord. Die film heeft een liefde voor zowel pure popcornfilms als absolute klassiekers in mij wakker gemaakt. Of het nu slecht of goed is, ik wil alles gezien hebben, van Sharknado over Spielberg tot Edgar Wright. Ik probeer dan ook telkens naar films te kijken vanuit een hoop dat het goed is. Open-mindedness is the key.”
Woensdag 2 augustus: Donnie Darko
De keuze van Jonas Govaerts
“Donnie Darko is een van de meest accurate films die er ooit zijn gemaakt over de puberteit.”
Jonas Govaerts
Jonas Govaerts
Jonas Govaerts maakte met ‘Welp’ de eerste Vlaamse horrorfilm, hoewel je riskeert gecorrigeerd te worden door een loslopende cinefiel als je dat zegt, want eigenlijk komt het Engelstalige Daughters of Darkness van Harry Kümel die titel toe.
Laten we het er op houden dat de met scoutslijkjes bezaaide debuutfilm van Govaerts in elk geval de eerste Vlaams gesproken slasher movie is. Govaerts is een wandelende encyclopedie als het over B-films, cultmovies, horrorflicks en andere weird cinema gaat – kennis die hem goed van pas kwam én van het scherm spatte in Super8 en Monster, de twee series die hij voor wijlen tv-zender Acht maakte. Hij rondde recent de opnames van Tabula Rasa af, een nieuwe thrillerreeks voor Eén, en heeft een paar opwindende nieuwe projecten in de pijplijn. Bij Cinema Canvas komt hij de lof zingen van Donnie Darko (2001), een cultfilm – wat had u gedacht? - van Richard Kelly, waarin de jonge Jake Gyllenhaal schittert in het gezelschap van een sprekend konijn, een neergestort vliegtuig en een eighties soundtrack om duimen en vingers bij af te likken.
“Ik heb altijd al van die film gehouden”, aldus Govaerts, “ook toen ik nog niet begreep waar hij over ging. Langzamerhand is het mij gaan dagen dat het één van de meest accurate films is die er ooit zijn gemaakt over de puberteit. Het lijkt over tijdreizen en waanzin te gaan, maar eigenlijk gaat het over hoe het is om een puber te zijn die zijn plaats nog niet gevonden heeft in deze wereld.”
Meer daarover vertelt hij in het inleidende gesprek met gastheer Xander De Rycke en collega-filmkenner Gertjan Willems (filmhistoricus Universiteit Gent). Die vult de persoonlijke inzichten van Jona Govaerts aan met zijn ruime en tegelijk scherpe filmhistorische blik.
Donnie Darko
Badlands is een roadmovie van Terence Malick uit 1973 met o.a. Martin Sheen, Sissy Spacek, Warren Oates en Harry Dean Stanton
Donnie Darko is een Amerikaanse thriller van Richard Kelly uit 2001, met o.a. Jake Gyllenhaal, Jena Malone, Maggie Gyllenhaal, Patrick Swayze en Drew Barrymore.
Amerika in de jaren ‘80. Tiener Donnie Darko is een slaapwandelaar. Op een nacht verlaat hij al slapend het huis en ziet in een visioen dat een gigantisch konijn het einde van de wereld aankondigt. Wanneer hij de volgende morgen weer thuis komt, ontdekt hij dat een vliegtuig zich in zijn slaapkamervenster heeft geboord. Hij vermoedt dat hij zijn leven te danken heeft aan het konijn. Het beest blijft in zijn dromen verschijnen en zet hem aan tot agressief en destructief gedrag...
De heerlijk originele cult science fictionprent lijkt bij de start een rebelse middelbare-schoolfilm, maar al snel komen daar hallucinaties, tijdreizen en alternatieve universums bij kijken. Zoals de recente Netflix-reeks Stranger Things baadt de film in een nostalgische jaren-tachtigsfeer, met grappige bijrollen voor Drew Barrymore en Patrick Swayze. De beklijvende soundtrack staat vol New Wave klassiekers als Joy Division of Echo and the Bunnyman. De Tears for Fears cover Mad World werd door de film een grote hit. Het mooie camerawerk, met hypnotiserende fast motion beelden, toont de wereld door Donnies getroebleerde tienerogen.
Locatie: Hal 5, Locomotievenstraat in Leuven | Deuren om 20.00, start om 21.30 u
Uitzending op Canvas: vanaf 21.55 u.
Donderdag 3 augustus: Casablanca
De keuze van Steven De Foer
"Casablanca bewijst hoe cool en modern klassiekers uit de zwartwitjaren soms nog klinken. Scenario en dialogen hadden van de Coen brothers kunnen zijn…" .
Steven De Foer
Steven De Foer
Steven de Foer is journalist, ex-filmcriticus van De Standaard en zot van cinema. Hij begint al te watertanden zodra er een generiek van MGM, Warner of RKO Radio Pictures over het scherm rolt. In zijn boek Hollywood Boulevard belijdt hij zijn liefde voor de sterren van weleer, voor Humprey Bogart, Spencer Tracy, Katherine Hepburn, Clark Gable en vele andere namen die vandaag nog weinig belletjes doen rinkelen.
Maar net zoals we onze klassiekers uit de literatuur eren, en we nog altijd van Dostojevksi of Dickens genieten, zouden we dat moeten doen met de klassiekers uit het Gouden Tijdperk van de Cinema. Toen De Foer ooit in Cannes de keuze kreeg of hij Lauren Bacall dan wel Nicole Kidman wilde interviewen, hoefde hij geen twee keer na te denken: praten met de mythische Bacall was a dream come true (ze complimenteerde De Foer met zijn stemgeluid dat haar aan dat van wijlen haar man Humprey Bogart deed denken!).
Die Humprey Bogart speelt de rol van zijn leven in Steven De Foers keuzefilm, Casablanca (1942) een romantisch drama dat meer onsterfelijke oneliners opleverde dan welke andere film uit de geschiedenis ook. Play it again, Sam!
Voor de filmvoorstelling praat Steven De Foer over Casablanca met Lisa Colpaert (filmwetenschapper University of the Arts in Londen en programmator bij Cinea) en gastheer Xander De Rycke.
Casablanca
Casablanca is een romantisch drama van Michael Curtiz uit 1942, met o.a. Humphrey Bogart, Ingrid Bergman, Claude Rains, Conradt Veidt en Peter Lorre.
Casablanca wordt tijdens de Tweede Wereldoorlog gecontroleerd door de Franse Vichy-regering. De cynische Amerikaan Rick Blaine baat er een café uit dat ook dient als draaischijf voor een lucratief handeltje in illegale visa voor Amerika. Op een dag duikt ook prominent verzetslid Victor Laszlo op in Casablanca, op zoek naar een visum. De plaatselijke politieofficier Renault staat onder druk van de Gestapo en geeft Rick de subtiele hint om Laszlo niet te laten vertrekken. Dan blijkt Laszlo naar Casablanca te zijn gekomen met Ilsa: Ricks oude liefde.
Het romantische en ook grappige avonturenverhaal Casablanca werd bekroond met drie Oscars en bulkt van de oneliners, met pokerface gebracht door Humphrey Bogart: “Of all the gin joints, in all the towns, in all the world, she walks into mine…”, “Here’s looking at you, kid!”, “Louie, I think this is the beginning of a beautiful friendship!” en natuurlijk “Play it, Sam.’
Casablanca werd in volle oorlog gemaakt, in 1942. Binnen het Hollywood-studiosysteem moest de film zich conformeren aan de morele censuur van de zogenaamde Hays code. Seksualiteit, overspel, abortus, drugs of ‘rassenvermenging’ konden niet in beeld. Daardoor wordt de relatie tussen Ilsa en Rick subtiel weergegeven. Kijk maar naar de grote close-ups van Bogart en Bergman terwijl pianoman Sam het nummer As Time Goes By speelt. Sowieso maakt de Tweede Wereldoorlog hun liefde moeilijk. Ook dat thema wordt muzikaal gebracht: als de Duitse bezetters hun Die Wacht am Rhein inzetten, gaan Rick en de verzetsleden daar in een memorabele scène overheen met La Marseillaise.
Locatie: Hal 5, Locomotievenstraat in Leuven | Deuren om 20.00, start om 21.30 u
Uitzending op Canvas: vanaf 21.55 u.
Vrijdag 4 augustus: Dog Day Afternoon
De keuze van Robin Pront
“'Wat mij zo boeit aan deze film is dat het een sociaal drama is, vermomd als een gangsterfilm. Na vijf minuten weet je al dat het niks wordt met die bankoverval. En dan begint het.”
Robin Pront
Robin Pront
Robin Pronts vader was vrachtwagenchauffeur voor Warner Brothers en bracht toen Robin jong was geregeld VHS-cassettes mee naar huis. Op zijn elfde had de kleine Pront naar eigen zeggen al ‘ongelooflijk veel schijtfilms' gezien maar net zo goed meesterwerken als Raging Bull en Taxi Driver. Zijn cinemanie leidde hem naar de filmschool waar hij een paar bekroonde kortfilms maakte met cokeverslaafden en voetbalhooligans als hoofdpersonages.
Ook in zijn vorig jaar uitgekomen speelfilm D’Ardennen gaat het niet over boekhouders en notarissen: Kevin Janssen en Jeroen Perceval spelen broers in een noodlotsdrama dat zich ontrolt in het milieu van de Johnny’s en Marina’s. D’Ardennen maakte indruk: Pront opende er het Filmfestival van Gent mee en de film was de Belgische inzending voor de Oscars.
Het Amerikaanse filmvakblad Variety plaatste Pront prompt op de lijst van tien Europeanen-om-in-de-gaten-te-houden. Inmiddels vallen er dan ook geregeld scenario’s uit Hollywood bij Pront in de bus maar voorlopig is hij nog onder ons: hij blikte De Bende van Jan de Lichte in voor VTM en schrijft aan een opvolger voor D’Ardennen.
Zijn keuzefilm Dog Day Afternoon (1975) van Sidney Lumet is gebaseerd op een waargebeurd verhaal over een bewogen gijzeling in een bank, met Al Pacino in een glansrol. Robin Pront: ”Ik hou van films die gebouwd zijn rond één fantastische acteursprestatie, en in deze film was Al Pacino op zijn hoogtepunt. Al Pacino na The Godfather, in de jaren zeventig, dat was als een Ferrari waar je als regisseur de sleutels van kreeg”.
Patrick Duynslaegher
Robin Pront leidt de film in, samen met gastheer Xander De Rycke en Patrick Duynslaegher. Die treedt daarmee voor het eerst aan als expert bij Cinema Canvas. Duynslaegher is sinds 2011 artistiek directeur van Film Fest Gent. Van 1972 tot 2011 was hij filmjournalist voor Knack magazine, waar hij van 2001 tot 2011 hoofdredacteur was van Knack Focus. Hij schreef onder meer voor Sight & Sound, de International Film Guide, Variety en Vrij Nederland. Hij is de auteur van vier boeken, een over André Delvaux’s ‘Woman in a Twilight Garden’, een verzameling reviews, een overzicht van 100 jaar cinema in reviews en een kritische studie over het werk van Martin Scorsese.
Dog Day Afternoon
Dog Day Afternoon is een Amerikaanse misdaadfilm van Sydney Lumet uit 1975, met onder meer Al Pacino, John Cazale, Charles Durning en Chris Sarandon.
Een gangster pleegt een bankoverval. Met de buit wil zijn vriend later een transseksuele operatie laten uitvoeren. Maar de overal loopt fout, waarna de overvaller tegen wil en dank een televisiefenomeen wordt. Of zoals de originele filmposter het stelt: “The robbery should have taken 10 minutes. 4 hours later, the bank was a circus sideshow. 8 hours later, it was the hottest thing on live TV. 12 hours later, it was history. And it’s all true”.
Inderdaad: in 1972 publiceerde Life magazine The Boys in the Bank, een artikel over een onwaarschijnlijke bankroof die een geslachtsverandering moest financieren. Het artikel beschreef de overvaller, John Wojtowicz, als “a dark, thin fellow with the broken-faced good looks of an Al Pacino or Dustin Hoffman”. Toen Sidney Lumet enkele jaren later werkte aan een filmadaptatie, gaf hij de rol effectief aan Al Pacino.
Schitterend hoe Dog Day Afternoon nooit zijn focus verliest: de camera gaat nauwelijks New York in, want blijft indringend gericht op de overval en gijzeling. Het schitterende spel van Pacino en Sarandon heeft geen ondersteunende soundtrack nodig: behalve drie popsongs die deel uitmaken van het filmverhaal, is er geen muziek. Het scenario van Frank Pierson, vol dramatische en grappige dialoog, won een oververdiende Oscar.
Locatie: Hal 5, Locomotievenstraat in Leuven | Deuren om 20.00, start om 21.30 u
Uitzending op Canvas: vanaf 21.55 u.