Deze week houdt het mobiele filmfestival Cinema Canvas halt in Gent, meer bepaald in ontmoetingscentrum DOK aan de Schipperskaai.  

Presentator Xander De Rycke brengt drie topfilms mee, gekozen door evenveel bekende cinefielen:

• Woensdag 16 augustus: The Green Butchers (de keuze van Tom Van Dyck)
• Donderdag 17 augustus: Nobody Knows (de keuze van Nathalie Teirlinck)
• Vrijdag 18 augustus: Blow Out (de keuze van Patrick Duynslaegher)

De gasten leiden hun keuzefilm telkens in, samen met Xander De Rycke en een andere filmexpert. 

Alle tickets zijn helaas uitgedeeld, maar de film en het gesprek vooraf zijn ook te zien op Canvas en vrtnu.be.

 

Woensdag 16 augustus: The Green Butchers
De keuze van Tom Van Dyck      

“Je merkt aan alles dat scenarist en regisseur Jensen weet wat een acteur is. Daardoor is hij ook zo straf. Er zijn weinig scenaristen die dat kunnen”
Tom Van Dyck

Tom Van Dyck

Tom Van Dijck speelt, schrijft en regisseert, lang voor Woestijnvis, maar vandaag voor zijn eigen productiehuis Toespijs. Onvergetelijke personages zette hij neer, in dito reeksen. Hij viel onze huiskamers binnen als de onbeleefde reporter in Man Bijt Hond, worstelde met zijn integratie op Het Eiland als Alain ‘Protput’ Vandam, en sprak de historische woorden “We zitten met nen bospoeper in de familie” in Van vlees en bloed, de mee door hem geschreven hitreeks over een beenhouwersgeslacht.

In Met man en macht peilde hij de ziel van politici wiens ambitie vaak groter bleek dan hun verstand.  Samen met zijn vrouw, actrice Alicia Reijs, schreef en regisseerde hij Den Elfde van den Elfde, waarin de personages, verwikkeld in een strijd om de titel van Prins Carnaval, zowaar af en toe in zingen losbarstten – nooit gezien op de Vlaamse Televisie!

Tom Van Dijck komt naar Cinema Canvas, en hij brengt toch geen film over beenhouwers mee zeker? The Green Butchers (2003), met Mads Mikkelsen in de hoofdrol, is een zwarte komedie van de Deense regisseur en scenarist Thomas Anders Jensen. Tom Van Dyck: “Ik ben jaloers op Mads Mikkelsen en Nikolaj Lie Kaas, omdat die zo vaak met Jensen werken. In elk van zijn films had ik wel willen meespelen. Ik vind hem fascinerend. Ik broed ook op een film, en ik weet nu al dat, als die er komt, er waarschijnlijk een verwantschap te bespeuren zal zijn met de films van Jensen.”

 

Voor het begin van de film praat Tom Van Dyck erover met presentator Xander De Rycke en filmkenner Anke Brouwers (filmdocente Universiteit Antwerpen en KASK Gent).

The Green Butchers

The Green Butchers is een Deense zwarte komedie van Anders Thomas Jensen (2003) met Nikolaj Lie Kaas, Mads Mikkelsen, Line Kruse en Ole Thestrup

Svend en Bjarne zijn hun baan als hulpje bij de gemene slager Holger beu en besluiten een eigen slagerij te openen. Ze bekostigen de zaak met de levensverzekering van Bjarnes comateuze broer Eigil. De openingsdag eindigt in mineur, met nul klanten en een lege kassa. Tot overmaat van ramp komt hun vroegere baas Holger lachend een kilo kipfilet bestellen voor zijn party, bij wijze van uitdaging. Maar een onderhoudsman die per ongeluk in de frigo vast komt te zitten, lijkt hun redding te worden ...

Opvallend hoe The Green Butchers prijzen won op zowel het Brusselse als Amsterdamse festival voor de fantastische film, terwijl die maar weinig komedies programmeren. Hoewel, de meeste zombiefilms zijn natuurlijk hilarisch. En deze groene slagers hanteren hun bijl tot bloedens toe. Dit buitenbeentje won hoe dan ook de harten van zowel horror- als humorfans. 

Nikolaj Lie Kaas en Mads Mikkelsen speelden ook mee in Jensens volgende film, de al even zwarte komedie Adam’s Apples (2005). Die won opnieuw het Brussels International Festival of Fantastic Film. Vooral Mikkelsen is sindsdien bekend bij een heel groot publiek, door rollen in films als Casino Royale (2006) en Jagten (2012).

Uitzending op Canvas: vanaf 21.55 u

 

Donderdag 17 augustus: Nobody Knows
De keuze van Nathalie Teirlinck 

“De kracht van deze film zit ‘m in wat hij niet toont, in het feit dat de regisseur de kijker zelf laat observeren, en met zijn hoofd en hart invulling laat geven aan de gebeurtenissen”.
Nathalie Teirlinck

Nathalie Teirlinck

Bij Nathalie Teirlinck thuis hadden ze geen kabeltelevisie, dus zoveel films had ze niet gezien voor ze in haar tienerjaren de cinema ontdekte. Maar wanneer ze op haar zestiende Irréversible van Gaspar Noé ziet, is meteen ook haar besluit om films te gaan maken irréversible. Ze trekt naar het KASK, maakt drie in binnen- en buitenland bekroonde kortfilms én ook nog eens vier theaterproducties.

Met Le passé devant nous' leverde ze dit jaar haar eerste langspeler af. Hoofdacteurs Evelyn Brochu en Johan Leysen spelen de pannen van het dak, maar de zevenjarige Zuri François schittert zo mogelijk nog meer, als het in de steek gelaten zoontje dat onverwachts terug opduikt in het leven van een moeder die niet klaar is om te moederen.

Ook Nathalie Teirlincks keuzefilm Nobody knows (2004) van de Japanse regisseur Kore-Eda richt de camera op kinderen. De film vertelt het waargebeurde verhaal van vier kinderen die maanden alleen moeten overleven in een appartement in Tokyo.

 

Voor de voorstelling praat Nathalie Teirlinck over de film met Patrick Duynslaegher (Artistiek directeur Film Fest Gent) en gastheer Xander De Rycke.

Nobody Knows

Nobody Knows is een Japans drama van Hirokazu Koreeda uit 2004, met Yûga Yagira, Ayu Kitaura, Hiei Kimura, e.a.

Vier kinderen - allemaal van een andere vader - leiden een verborgen bestaan in een kleine flat in Tokio. Hun moeder verstopt hen voor de buitenwereld. Alleen Akira, haar oudste zoon, heeft contact met de buren. De drie anderen krijgen een streng verbod om buiten te komen of zich op het balkon te wagen. Hun moeder laat hen vaak voor langere periodes alleen, en op een dag verdwijnt ze volledig. Ze laat wat geld en een briefje achter voor Akira en vraagt hem om voor zijn broers en zussen te zorgen. De kinderen slagen erin om met eigen regels in hun wereldje te overleven, tot ze geconfronteerd worden met de buitenwereld.

De Japanse regisseur Hirokazu Koreeda maakte internationaal naam met films als After Life (1998) en Like Father, like Son (2013). Zijn ontroerende Nobody Knows is losjes gebaseerd op waar gebeurde feiten.  Koreeda filmde een jaar lang in een klein appartement in Tokio. De kindacteurs kregen zo weinig mogelijk uitleg om hun interacties zo naturel mogelijk te houden. Het geeft dit bijzonder subtiele drama een documentaire kwaliteit.

De twaalfjarige Akira wordt gespeeld door Yuya Yagira, die een hartverscheurende prestatie neerzet. Hij werd de eerste Japanner ooit die de prijs voor beste acteur won op het filmfestival van Cannes. Nobody Knows werd ook in België bekroond met de grote prijs op het Film Fest Gent. 

Uitzending op Canvas: vanaf 21.55 u. 

 

Vrijdag 18 augustus: Blow Out
De keuze van Patrick Duynslaegher   

“De Palma’s films zouden minder persoonlijk zijn dan die van zijn generatiegenoten. Maar het voyeurisme en de gespletenheid in zijn films kan je rechtstreeks terugvoeren op zijn eigen jeugd.”
Patrick Duynslaegher

Patrick Duynslaegher

Via Jo Röpcke begon Patrick Duynslaegher op z’n negentiende al aan een carrière waarin hij nog maar zelden het zonlicht zou aanschouwen. Wie films wil bespreken, moet films zien en vóór Cinema Canvas bestond, gebeurde dat vooral in donkere zalen midden op de dag.

Via zijn filmkritieken in Knack groeide Patrick uit tot de bekendste filmkenner en -criticus van Vlaanderen, in gelijke mate verafgood en gevreesd. Later zou onder zijn hoofdredacteurschap Focus Knack een van de meest vooraanstaande culturele bladen van Vlaanderen worden.

In 2011 was het tijd voor iets nieuws en werd Duynslaegher artistiek directeur van het Internationaal Filmfestival van Gent. Zijn keuzefilm voor Cinema Canvas is er één van Brian De Palma, een regisseur waar niet alle cinefielen even dol op zijn. Ze hebben ongelijk, vindt Duynslaegher.  In Blow Out (1981) gaat geluidsman John Travolta op zoek naar de waarheid, nadat hij toevallig getuige is van een dodelijk ongeluk. Patrick Duynslaegher: “De Palma is iemand die beelden componeert. En deze film is een visuele bespiegeling over film, over hoe beelden kunnen liegen.”

 

Alvast een boeiend uitgangspunt voor een inleidend gesprek over de film met collega-filmkenner Lisa Colpaert (filmwetenschapper University of the Arts in Londen en programmator bij Cinea) en gastheer Xander De Rycke.

Blow out

Blow Out is een thriller van Brian De Palma uit 1981 met o.a. John Travolta, Nancy Allen, John Lithgow, en Dennis Franz

Jack is een klankman bij de productie van horrorfilms. Als hij op een avond buiten nieuwe geluidseffecten opneemt om in zijn films te gebruiken, ziet hij een auto van een brug de rivier inrijden. Hij kan enkel de vrouwelijke passagier Sally redden. Als hij hoort dat de man in de auto een presidentskandidaat was, wordt Jack achterdochtig. Hij speelt zijn geluidsband af en denkt dat er net voor het ongeval een geweerschot te horen is. Jack raakt verwikkeld in een situatie waarvan hij de gevaren niet kan inschatten...

Brian De Palma is een meester in suspense die met films als Carrie (1976), Scarface (1983) en The Untouchables (1987) enkele legendarische Amerikaanse horror-en misdaadfilms maakte. De stilist De Palma wordt vaak vergeleken met zijn grote voorbeeld Alfred Hitchcock. In één adem klinkt al eens het verwijt dat hij zich zo sterk toelegt op filmstijl en beeldtaal dat hij de inhoud vergeet, maar in zijn beste films – zoals Blow Out - weet de virtuoze filmmaker die twee perfect te verzoenen.

De samenzweringsthriller Blow Out verwijst direct naar de film Blow-Up van Michelangelo Antonioni, waarin een fotograaf zich afvraagt of hij door zijn lens een moord heeft gezien. De fotograaf wordt hier een geluidsman, gespeeld door John Travolta in zijn eerste grote Hollywood-hoofdrol. Quentin Tarantino staat erom bekend een grote fan te zijn van Blow Out. Dertien jaar later gunde hij Travolta een comeback als acteur door hem te casten in Pulp Fiction (1994). 

Uitzending op Canvas: vanaf 21.55 u